Tawerna
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 Następny

Poduszka

Ale wiesz Demitrich. Jeśli patrzeć na to od tej strony to każdego nieumarłego da sie zabić. Np: szkielety i zombie może zgładzić wprawny kapłan, który potrafi przy pomocy bogów odegnać nieumarłych i chyba mozna to traktować jako śmierć. (zwraca się do kapłana Muriina) Czy to prawda? (nie czekając na odpowiedź bo podobno milczenie mozna uznać za zgode. Książe znów odwraca sie w kierunku Demitrich) A tak Z mojego punktu widzenia to każdego Nieumarłego da się zgładzić. Bo chyba śmiercią tego nazwać nie można. Ale ich rzekoma śmierć odznacza się tym że nie podejdziesz do takiego i nie dasz mu prostego sztycha między żebra, tylko na nieumarłych trzeba iść ze sposobem i to ich wyróżnia od reszty istot, że tylko niektóre przedsiemwiecia mogą prowadzić do ich zgładzenia i najczęściej to nie są takie proste metody.

Pacia <3

Masz rację ksiaże nie łatwo oj nie łatwo zgładzic nie umarłych

Poduszka

Pani ciemności Możesz się z tego faktu cieszyć ponieważ masz zwiększone szanse w tym turnieju ale pomnij me słowa, że każdy na słuch iż z tobą walczyć będzie w pare kołków się wyposaży co wobec ciebie niezmiernie śmiertelną bronią będzie jeśli kołek ten w serce się wbije.

pendzel_w_trampkach

Miałabym dużo do powiedzenia na temat tej rozmowy (odzywa się Ineza, na którą nikt nie zwracał uwagi), ale nie chcę sobie suszyć języka ..

A skoro tak cię to, Książe, interesuje to może należy spojrzeć z innej perspektywy. Słyszałeś pewnie o starożytnych artefaktach. Na pewno obiły ci się o uszy legendy o orężu oraz przedmiotach obdarowanych wielką magiczną mocą. Mnie osobiście bardziej interesują takie np. sposoby uśmiercania nieumarłych (kończy nieco głośniej, patrząc i uśmiechając się szyderczo do Pani Ciemności)

Poduszka

Inezo czyżby chodziło ci o sławetny miecz zakończony drewnianym kołkiem +24 przeciw wampirom?

Osobiście bardziej preferuje stare, dobre i zarazem sprawdzone sposoby, które o wiele łatwiej wykonać niż przez całe życie uganiać się za jakimiś legendarnymi artefaktami, które i tak leżą bezczynnie w fortecach wielkich lordów, którzy wydali majątki aby je zdobyć i mieć radoche jak bałe brzące z zabawek, których i tak nie użyją bo nie starcze im odwagi lub może siły aby udźwignąć taki ciężar.

Niektóre z nich owszem są w rękach jakichś sławtnych istot, które przy ich pomocy albo sieją chaos albo rozpościerają wolność i niepodległość. Ale prosze ja ciebie droga Inezo, nie każ mi iść do nich i prosić aby oddali mi swój najdrogocenniejszy skarb. Moim zdaniem ich reakcja byłaby jednoznaczna i taka sama w każdym przypadku i wątpie żeby nawet 100 letnie gadanie coś zmieniło. Bo zauważ, że każdy posiadacz takich artefaktów ma bardzo rozbudowaną osobowość z wyjątkiem tych wszystkich lordów co boją się wyściubić nosa ze swoich fortec bez 100 tysięcznej armii

Krzyslaw

(Do rozmowy wtrąca się Krzyslaw)

Słyszałem że niedaleko w Czarnej Wierzy położonej na Fimbulwinter mieszka piekielnie zły nekromanta (którego boi i się nawet GM) który posiada Grimuar gdzie zapisane jest jak pokonać nie umarłych. Lecz u wrót znajduje się strażnik porównywany do Króla Rybaka.

Poduszka

Słyszałem o nim, lecz wątpie by bał się go GM. W końcu GM to istota z wyższych wymiarów, która poprostu bawi się u nas i kontroluje nasze zachowania i kreuje je.

A z tym zwojem to jest tak jak mówiłem. wielki nekromanta, który siedzi w swojej wieży z zastępami nieumarłych. I nigdy w życiu nie odda tego zwoju, który służył by tylko po to aby zabić jego sługusów. Jedynie Głupiec by się na coś takiego zgodził

Poduszka

Ahh, Koniec miłej rozmowy. Czas się zabawić, Karczmarzu podaj mi mandolinę jeśli masz abym mógł wszystkich uraczyć mym śpiewem.

(okazuje się, że karczmarz posiada jedną mandoline z czasów gdy był młody i chciał zostać wędrownym bardem)

(Ksiaże siada na wygodnym siedzisku chwyta mandolinę i po mist... troche fałszując gra i śpiewa pieśni opiewające czyny bohaterów a także i jego własne ponieważ książe zna swoją wartość)

O solemijo, Gdy byłem mały
O solemijo, Poszedłem po gały
O solemijo, Miałem mnóstwo szczęścia
O solemijo, Bo nie znalazłem zięcia
O solemijo, Zostałem bohaterem
O solemijo, Bo bałem się być zerem
O solemijo, Grałem tedy w karty
O solemijo, i byłem w tym zażarty
O solemijo, Wygrałem wielką kase
O solemijo, I pojechałem w trase
O solemijo, Spotkałem paru orków
O solemijo, Dałem im pare paciorków
O solemijo, I tak chcieli mnie zabić
O solemijo, Lecz nie mogli mnie zranić
O solemijo, Bo byłem zbyt szybki
O solemijo, I unikałem bitki
O solemijo, Gdy już padli Zmeczeni
O solemijo, Wyrwałem im z kieszeni
O solemijo, Pare miedziaków
O solemijo, Tak okradłem mych katów
O solemijo, Wróciłem w ojczyste strony
O solemijo, By znaleźć sobie żony
O solemijo, Było ich wiele
O solemijo, Każda co niedziele
O solemijo, I tak kończą się
O solemijo, moje historie

Monita

Talentu artystycznego Tobie brak. Jak istoty ziemskie mogą tak zawodzić .??

Poduszka

Może i nie mam zbyt dużego talentu artystycznego lecz ty Demitrich powinnaś już zauważyć że od czasu śmierci jednego z nas coś wszyscy pozmutnieli i odstawili swoje myśli do osobnych kuflów. Ja staram się tylko podnieśc ich na duchu aby pokazać im że oni przecież jeszcze zyją, i niech nie zachowują się jak umarlaki

Pacia <3

(skacząc i kręcą się w rogy krzyczy) Masz rację ja prawie nie zyje i co czuje ten rytm a wy

Poduszka

Bierzcie przykład w pani ciemności ona przynajmniej umie rozrużniać złe chwile od dobrych. a teraz powinniśmy się radować przd koloejną walką bo żałowanie jednej ofiary już się zakończyło

Monita

Nie żałujemy go przecież. Nie musiał tu się zjawiać. Pierwsza ofiara już została złożona. Nie wiemy kto będzie nastepny, ale cóż każdy i tak kiedyś najpewniej umrze. Może być elfem i choćby dożył tysiąca lat to zwykły miecz może go pokanać jeśli dobrze uderzy. Chyba rozumiesz co chcę przez to powiedzieć ? Ach nie? No więc powiem Ci tyle, że ja się nie smucę i nie mam żalu po tym stworzeniu ale nie okazuję tez radości ani jakichkolwiek innych emocjii. Już dawno się ich wyzbyłam. (Smutnym głosem i cicho) Jak jeszcze byłam dzieckiem... (Głośno i ironicznie) A rzępolenie i wycie do księżyca nic nie da. Na da tylko żałości, bo nie jest to ani zabawne ani wesołe tylko właśnie żałosne!

Pacia <3

Żałosna to jesteś ty (skacze i kręci się dalej)spróbuj sie wczyc w klimat trzeba się rozliużnic

Poduszka

Klimat droga Demitrich staje się żałosny dopiero wtedy, gdy ktoś tak uzna a nie dlatego że poprostu jest żałosny. Moim zdaniem był dość zabawny i możliwe że na tyle aby wszyscy klijenci tawerny nie patrzyli się cały czas w swój kufel tylko czasami obrucili łeb w inną strone